Doğru/Dosdoğru İnsan: Mehmet Akif

Doğru/Dosdoğru İnsan: Mehmet Akif

Geldi dünyaya ve öylesine yaşadı ki bir hayat

Sildi gözünden her şeyi; vatan oldu ona soyad

Her an ve mekan; iman, Kur’an ve istikamet dedi

El sürmedi haramın zerresine; lokmasın helâl yedi

Doğru oldu hem de dosdoğru; düzgün bir ok gibi

Aç kalsa bile el açmadı namerde; göründü tok gibi

Dört bir taraftan, memleket tehlikedeydi o zaman

Ona göre çaba/gayret şimdi değildiyse; ya ne zaman

Kendisi Kastamonu’da Nasrullah Camii’nde; kürsüde

Sözleri de olmuş sanki keskin bir kılıç; çekiç ile örsde  

Ağzından dökülen sözler ateş gibi düştüğü yeri yakıyor

Cemaat ise hem şaşkın hem hayran; baktıkça bakıyor

Akif  vatan, millet, ezan, bayrak için olmuş sanki deli

Parmağı başkasını gösterse de, aslında kendisiydi veli

Burdaki en önemli fark; sözde değil, olmasıydı özde

Onun için farkı yoktu; isterse olsun ateşte veya közde

Hayatı boyunca çekti yoksulluk, ızdırap ve çile

Acaba pazarda kaç kez dolmuştur; elindeki file

Başka bir kaygısı; düşmandan tuzaksa dosttan hile

Haydi buyur; gel de anlat sen bunu cahil ile gafile

Ey güzel insan! Kabrin nur, mekânın cennet olsun

Bizim veletlere de söyle, onların da sözü SENET olsun

Sıtkı sen de şaşma! Adın gibi sadık ve doğru ol

Akif’i de hem deden hem baban bil;

Ve git arkasından, tam istikamet doğru yol !

 *** Vefat yıldönümünde rahmet, minnet ve şükranla…                                                                  27/12/2021 / Sıtkı NURDOĞDU