Son Gemi veya Ecel

Dünya bir gemi, bizler de birer mürettebat
Vakit varken ey nefis, cürümlerini al çöpe at

Gemi en son menzile varmadan
İşler de hepten sarpa sarmadan

Tümden renk atmadan bet beniz
Bitip tükenmeden sermaye ve deniz

Çaresi yok bunun, her gelen gidiyor
Mühim olan, insan o aralıkta ne ediyor

Gemi son sürat devam ediyor yola
Ne fasıla veriyor ne de biraz mola

Hele son zamanda yok mu şu salgın
Herkes ortalıkta şaşkın ve dalgın

Adem babadan beri yüzüp gelen bu gemi
Hiç aksatmadı görevini, şimdi aksatacak öyle mi

Nuh nebînin gemisi ile hızlanmıştı bu akıntı ve ivme
Kader bu; olmaz, bir araya gelmez iki yakayla düğme

Ey kalkacak son gemi ve ey vazifedar ölüm
Yaradan da demişse eğer: ‘gelsin artık kulum’

Sen de incitme o vakit, kollarındaki emaneti
Son yolculuk hatırına göster bu merhameti

23.03.2022 / Sıtkı Nurdoğdu