ÖNCE İNSAN İNSANLIĞA MUHTAÇ

ÖNCE İNSAN İNSANLIĞA MUHTAÇ

Dünyada dünya kadar insan aç

Neredeyse bir o kadar da biilaç

Zenginin arabası dağ tepe aşıyor

Yoksulunki dümdüz ovada şaşıyor

Malûm, tok açın halinden anlamıyor

En fenası, aç da kendi halini anlamıyor

Bir taksim ki, sanırım bunu yapan bir kurt

Garip garipçe bakar, ağalar yer hart hurt

Dünyada illaki her şeye var, ihtiyaç

Ama en başta insan, insana muhtaç

Boynunda taşısın ister hilal, ister haç

Ayrım yapıp, insanlıktan kaçandan kaç

Yaratmış her bir kulunu ayrı ayrı yüce yaradan

Rızık için kimi geçer denizden, kimi de karadan

İnsan, hep daha değerlidir; mülkten ve paradan

Utandırır aksi bir gün; kendi yüzüne çaldığı karadan

Allah vermiş, herkesin ciğerine giden soluğunu

Bizim ne hakkımız var kesmeye, nefes oluğunu

Yine hakeza, ihtiyaç sahibine ekmeği ve aşı

Hakk rızası için, mümkünse bunu başında taşı

Bir de çok gören muktedirler yok mu, bir damla suyu

Onlar da sanki şeytandan kapmış gibiler bu fena huyu

Aç; mâlesef dünyada bir sürü insan aç ve dahi biilaç

Ama onlar en başta sevgi, şefkat ve insanlığa muhtaç

Sıtkı Nurdoğdu

29.05.2022